Płyty polipropylenowe lite
Płyty polipropylenowe lite – arkusze wytwarzane są z polimeru polipropylenu PP, termoplastu otrzymywanego w drodze polimeryzacji propylenu o strukturze częściowo krystalicznej, ale o zwiększonej sztywności i wyższej temperaturze topnienia krystalitów przy niewielkiej przeciętnej gęstości (0,91 g/cm3) w porównaniu z innymi tworzywami.
Podstawowe właściwości polipropylenu
- Niska gęstość w porównaniu z innymi tworzywami < 1 g/cm3; zakres od 0,90 g/cm3 do 0,92 g/cm3
- Dobra odporność na naprężenia i pękanie
- Relatywnie niska odporność na ścieranie, zarysowania
- Świetne właściwości dielektryczne
- Przeciętna udarność w porównaniu np. z polietylenem o wyższej gęstości (PE-HD)
- Odporność chemiczna:
- doskonała odporność na rozcieńczone i stężone kwasy, alkohole oraz zasady
- dobra odporność na aldehydy, estry, węglowodory alifatyczne i ketony
- ograniczona odporność m.in. na węglowodory aromatyczne, chlorowce i utleniacze
- Wysoka odporność na korozję
- Nie wykazuje właściwości higroskopowych, absorbcja wilgoci < 0,1%
- Materiał wysoce łatwopalny
- Niska odporność na promieniowanie UV
- Lepsza wytrzymałość na rozciąganie w odniesieniu do polietylenu o wyższej gęstości (PE-HD)
- Szeroki zakres temperaturowy:
- homopolimer polipropylenu PP-H: od 0 st. C do + 100 st. C
- kopolimer polipropylenu PP-C: od -20 st. C do + 80 st. C
- Dobra odporność na sterylizację parową
- Tworzywo przyjazne środowisku, podlegające w 100% recyklingowi
- Fizjologicznie obojętny, możliwość dopuszczenia do w kontaktu z żywnością
- W zależności od zapotrzebowania, właściwości fizyczne i/lub mechaniczne polipropylenu można modyfikować specjalnymi dodatkami takimi jak np.: środki zmniejszające palność, środki antystatyczne, stabilizatory UV, włókno szklane, minerały, pigmenty etc.
Polipropylen PP jest dostępny w dwóch głównych gatunkach: homopolimeru PP-H i kopolimeru PP-C, przy czym ten ostatni najczęściej występuje na rynku jako kopolimer blokowy PP-C. Choć oba wymienione typy polipropylenu mają bardzo podobne właściwości, to podstawowe różnice pomiędzy nimi dotyczą wyglądu i wydajności.
Homopolimer polipropylenu PP-H a kopolimer polipropylenu PP-C
Homopolimer polipropylenu PP-H - zawiera tylko monomer propylenu w półkrystalicznej postaci stałej. Cechuje go wysoki stosunek wytrzymałości do masy, jest sztywniejszy i mocniejszy w porównaniu z kopolimer PP-C. Te właściwości w połączeniu z dobrą odpornością chemiczną i spawalnością sprawiają, że jest to idealne tworzywo z wyboru stosowane do produkcji zbiorników i konstrukcji chemicznych w środowiskach korozyjnych.
Kopolimer blokowy polipropylenu PP-C - zawiera poza propylenem również od 5% do 15% etylenu. Choć tworzywo to jest nieco bardziej miękkie, to zapewnia lepszą udarność i posiada zwykle wyższą odporność na pękanie naprężeniowe i udarność nawet w niskich temperaturach w porównaniu z homopolimerem polipropylenu PP-H kosztem niewielkiego zmniejszenia innych właściwości. Ponadto jest to materiał mocniejszy i trwalszy niż PP-H. Kopolimer blokowy polipropylenu PP-C jest odpowiedni do zastosowań wymagających dużej wytrzymałości w wielu branżach przemysłowych.
Zarówno z homopolimeru polipropylenu PP-H, jaki i z komopolimeru blokowego polipropylenu PP-C wytwarzane są m.in. płyty lite metodami ekstruzji oraz prasowania.
