Płyty polipropylenowe lite

Płyty polipropylenowe lite – arkusze wytwarzane są z polimeru polipropylenu PP, termoplastu otrzymywanego w drodze polimeryzacji propylenu o strukturze częściowo krystalicznej, ale o zwiększonej sztywności i wyższej temperaturze topnienia krystalitów przy niewielkiej przeciętnej gęstości (0,91 g/cm3) w porównaniu z innymi tworzywami.

Podstawowe właściwości polipropylenu

  • Niska gęstość w porównaniu z innymi tworzywami < 1 g/cm3; zakres od 0,90 g/cm3 do 0,92 g/cm3
  • Dobra odporność na naprężenia i pękanie
  • Relatywnie niska odporność na ścieranie, zarysowania
  • Świetne właściwości dielektryczne
  • Przeciętna udarność w porównaniu np. z polietylenem o wyższej gęstości (PE-HD)
  • Odporność chemiczna:
    • doskonała odporność na rozcieńczone i stężone kwasy, alkohole oraz zasady
    • dobra odporność na aldehydy, estry, węglowodory alifatyczne i ketony
    • ograniczona odporność m.in. na węglowodory aromatyczne, chlorowce i utleniacze
  • Wysoka odporność na korozję
  • Nie wykazuje właściwości higroskopowych, absorbcja wilgoci < 0,1%
  • Materiał wysoce łatwopalny
  • Niska odporność na promieniowanie UV
  • Lepsza wytrzymałość na rozciąganie w odniesieniu do polietylenu o wyższej gęstości (PE-HD)
  • Szeroki zakres temperaturowy:
    • homopolimer polipropylenu PP-H: od 0 st. C do + 100 st. C
    • kopolimer polipropylenu PP-C: od -20 st. C do + 80 st. C
  • Dobra odporność na sterylizację parową
  • Tworzywo przyjazne środowisku, podlegające w 100% recyklingowi
  • Fizjologicznie obojętny, możliwość dopuszczenia do w kontaktu z żywnością
  • W zależności od zapotrzebowania, właściwości fizyczne i/lub mechaniczne polipropylenu można modyfikować specjalnymi dodatkami takimi jak np.: środki zmniejszające palność, środki antystatyczne, stabilizatory UV, włókno szklane, minerały, pigmenty etc.
 

Polipropylen PP jest dostępny w dwóch głównych gatunkach: homopolimeru PP-H i kopolimeru PP-C, przy czym ten ostatni najczęściej występuje na rynku jako kopolimer blokowy PP-C. Choć oba wymienione typy polipropylenu mają bardzo podobne właściwości, to podstawowe różnice pomiędzy nimi dotyczą wyglądu i wydajności.

Homopolimer polipropylenu PP-H a kopolimer polipropylenu PP-C

Homopolimer polipropylenu PP-H - zawiera tylko monomer propylenu w półkrystalicznej postaci stałej. Cechuje go wysoki stosunek wytrzymałości do masy, jest sztywniejszy i mocniejszy w porównaniu z kopolimer PP-C. Te właściwości w połączeniu z dobrą odpornością chemiczną i spawalnością sprawiają, że jest to idealne tworzywo z wyboru stosowane do produkcji zbiorników i konstrukcji chemicznych w środowiskach korozyjnych. 

Kopolimer blokowy polipropylenu PP-C - zawiera poza propylenem również od 5% do 15% etylenu. Choć tworzywo to jest nieco bardziej miękkie, to zapewnia lepszą udarność i posiada zwykle wyższą odporność na pękanie naprężeniowe i udarność nawet w niskich temperaturach w porównaniu z homopolimerem polipropylenu PP-H kosztem niewielkiego zmniejszenia innych właściwości. Ponadto jest to materiał mocniejszy i trwalszy niż PP-H. Kopolimer blokowy polipropylenu PP-C jest odpowiedni do zastosowań wymagających dużej wytrzymałości w wielu branżach przemysłowych.

Zarówno z homopolimeru polipropylenu PP-H, jaki i z komopolimeru blokowego polipropylenu PP-C wytwarzane są m.in. płyty lite metodami ekstruzji oraz prasowania.